Omgaan met verlies

‘In 2014 kreeg ik darmkanker, waar ik na een operatie en chemotherapie van ben genezen. De behandeling ging alleen niet zonder slag of stoot. Omdat ik een allergische reactie kreeg op de chemo, liep ik schade op aan de zenuwen in mijn handen en voeten. Twee jaar na mijn ziekte toen ik zelf nog herstellende was, kwam de volgende klap: mijn man kreeg de diagnose alvleesklierkanker. Ik was binnen zeven weken nabestaande.

‘Bij de massage in het centrum kon
ik voor het eerst echt weer ontspannen’

Psychisch blijft het moeilijk

Inmiddels ben ik fysiek in goede conditie, maar als alleenstaande blijf ik het psychisch erg moeilijk vinden. Je hebt je eigen situatie die je moet verwerken, maar daarnaast ook de ervaringen met het verliezen van mijn man. Overdag gaat het goed, ben ik zeer actief buitenshuis en heb ik soms tijd te kort om de krant te lezen. Maar ‘s nachts lig ik vaak wakker en zit ik in m’n hoofd. Ik ben dan niet iemand die naar een huisarts gaat om een pilletje te halen of naar een psycholoog gaat om dat te verwerken. Wel vind ik veel steun bij het IPSO centrum.

Voor het eerst weer ontspannen

Ik kom hier niet voor de groepsactiviteiten en het georganiseerde lotgenotencontact, maar puur voor de massages en de daarbij horende 1 op 1 gesprekken. De masseuses zijn speciaal opgeleid voor mensen met kanker of mensen die kanker hebben gehad. Ik kwam voor het eerst terecht bij Monique. In het begin vond ik het heel heftig om weer aangeraakt te worden. Maar uiteindelijk kon ik bij Monique voor het eerst echt weer ontspannen, alle pijnplekken op m’n lijf werden behandeld. Ook kon ik bij haar m’n ei kwijt. Ik wilde m’n dierbaren niet belasten met mijn problemen, maar Monique zei tegen me: je hoeft niet altijd sterk te zijn, je mag verdriet hebben. Wees hier welkom en lucht je hart. Dat heeft me heel goed gedaan. Na een massage voel ik me echt weer vrij, is m’n emmertje geleegd en kan ik opgeruimd de deur uit.’